un lija, un veejsh bija taads, ka izpuuta cauri. un bija tumshs, un migla, un zeme un debesis kopaa jaucaas.
un vinji trijataa ar plikaam kaajaam tam visam pa vidu leekaaja kaa septinjgadiigi beerni vasaras viduu, un pljavaa, kur uudens un dublji liidz potiiteem, ieskreejaas un slidinaajaas uz veedera un muguras, un likaas, ka tik tiiru prieku var sastapt tikai beerniibaa. bet nee. mani tas nokjeera shodien, un taa smeejusies nebiju shogad laikam ne reizi.
skip to main |
skip to sidebar
